خیلی از فعالان امور کارگری می گویند که مشکلات کارگران به اندازه ای خردکننده و سنگین است که در سالهای بعد از جنگ ایران وعراق نظیر نداشته است. اگرچه تلاش آنها در ایران برای برگزاری تجمعی آزاد و مستقل در روز جهانی کارگر به جایی نرسید، ولی این طرف و آن طرف از یکصدهزار کارگر از کار بیکار شده گفتند، از نابسامانی عرصه تولید و از تورمی افسار گسیخته که پا را بر گلوی اقتصاد خانواده ها گذاشته است خصوصا آنهایی که نان آورشان کارگرانند. همه اینها در گذشته هم بوده ولی در سالی که تحریمهای اقتصادی به اوج خود رسیده، فشارها بیشتر از دیگران بر کارگران وارد آمده است. البته مقامهای دولتی می گویند که وضع آنقدرها هم بد نیست، یارانه نقدی کمک خرج خانواده های کم درآمد است، دهها و بلکه صدها پروژه تولیدی کلید خورده است و دولت در فکر ایجاد نه صدها و هزارها، بلکه بیش از دو میلیون شغل جدید است.
